روستای درکوی در 35 کیلومتری شمال آلانیا قرار گرفته است، روستایی تابستانی است که با جاده ای مارپیچ در بین درختان کاج کوه های توروس قابل دسترسی است. در زمان کارامانولار به منطقه هورشیتلار معروف بوده و به روستای محموتسیدی تعلق داشته. روستا دارای شهرک هایی پخش شده در میان دامنه کوه های تروس است که روستا را احاطه کرده اند. در میانه روستا رودخانه بهاری کارگی وجود دارد که دِرِگازو نامیده میشود که ماهی قزل آلا در آن رشد می کند. روستا به خاطر انگور، گلابی ، ملاس و خمیرمایه میوه معروف است و در تابستان جمعیت آن بشدت افزایش می یابد.
دهکده ای که مردمان آلانیا برای هوای تازه به آنجا می روند به نام گِدِوِت نامیده می شود و در داخل مرزهای روستای پینارباشی واقع شده است که حدود 1500 خانوار دارد. در روستا، انواع مختلف میوه و سبزیجات کشت میشود، که شامل: سیب، گلابی، زغال اخته، آجیل، شاه بلوط، گیلاس، انگور و انجیر است. در حدود 23 کیلومتری آلانیا قرارگرفته است و زمانی که به منظره نگاه می کنید می توانید انواع طیف های رنگ سبز را در آن ببینید.
این روستا در میانه کوه های توروس قرارگرفته است و منظره بی نظیری از کوهستان دارد. ازجمله کارهایی که اینجا انجام میشود گشت و گزار در میان درختان بلد و برپا کردن پیک نیک و باربیکیوست.
این روستای زیبا در 40 کیلومتری مرکز آلانیا قرار دارد. این یکی از بزرگترین روستاهای آلانیاست و البته معروفترینشان. یکی از افراد معروف آلانیا، حمدالله امین پاشا، از اهالی این روستاست. در زمان تابستان بسیاری از اهالی مرکز آلانیا برای فرار از گرما، به این روستا پناه می برند تا از نسیم خنک کوهستان لذت ببرند.